7 Nisan 2017 Cuma

36. İstanbul Film Festivali - İzlediklerim #1

36. İstanbul Film Festivali bu hafta gayet güzel bir şekilde başladı. Festivalin reklamlarını baya beğendiğimi söylemeliyim. "Kaldır Kafanı" sloganı da baya hoşuma gitti. En çok izlemek istediğim film olan "Manifeso"ya bilet alamamak ise üzdü. Bu arada söylemeden geçemeyeceğim, filmlerdeki altyazı senkron sorunu fazlasıyla sinir bozucuydu. İngilizce ve Türkçe altyazıların aynı anda gelmemesi dikkati feci halde dikkat dağıtıyor. Hatta bugün izlediğim filmde altyazı birkaç dakikalığına yoktu bile.

Açık söylemek gerekirse Manifesto dışında izlemek istediğim film ya da bildiğim bir yönetmen yoktu. Bu yüzden yeni filmler ve isimler keşfetmek için güzel bir yol aslında festival zamanları. Her festival gibi bunda da tarih ve saatlere bakmadan aldığım biletler yüzünden gidemediğim filmler oldu/olacak. Şimdilik 5 film izleme şansım oldu. Bu filmler:

El Invierno - Kış

Karla kaplı bir bölgedeki çiftlikte eski kahyanın emekliliği sonrası yerine geçen bir adamın hikayesini izliyoruz filmde. Film boyunca gerçekleşen bazı olaylar merak duygusunu canlı tutmakta. Fakat filmdeki sessiz hava yer yer sıkılmalara yol açabilmekte.

Ta'ang

İç savaş sebebiyle Çin sınırını geçmek isteyen Ta'ang halkının yaşadıklarını bizlere gösteren bir belgesel. İnsanların bu göçebe hayatla yaşadıkları zorlukları gayet basit ve net şekilde izleyiciye aktarabilmiş yönetmen.

American Anarchist - Amerikalı Anarşist

19 yaşındayken yazdığı "Anarşistin Yemek Kitabı" isimli kitap ile birçok patlayıcı tarifi veren William Powell ile yüzleşilen bir belgesel. Geçmişteki bir çok olayda kitabın da isminin geçmesi, şu an neler düşündüğü, nasıl bir hissiyat içinde olduğu gibi bir takım sorular sorulup bunlara cevap aranıyor.

No Quarto da Vanda - Vanda'nın Odası

Açıkçası bu belgeselin konusunu dahi anlamadım. O kadar sıkıldım. Harabe bir mekanda kafaları  güzel iki kızın hikayesi ne yazık ki bir yere gitmemekte kararlı gibiydi.

Miss Sharon Jones!

Kanser hastalığına yakalanan Sharon Jones'un sahnelere olan sevgisini, kansere olan inadını ve güçlü sesini bizlere gösteren bir belgesel. Sharon Jones'un sesiyle ve enerjisiyle büyülenmemek elde değil. Şimdilik izlediklerim arasından en iyisi bu belgesel.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder