Okuyacaklarım #1

Richard Linklater TOP 5

1- Before Sunset

2- Boyhood

3- Dazed And Confused

4- Before Sunsire

5- Tape

Ayın Yönetmeni - Richard Linklater #Ağustos

Ayın yönetmeni olarak bu ay Amerikalı yönetmen Richard Linklater'ı seçtim. Kendisi benim zaten sevdiğim bir yönetmendi ve bu sebeple de izlemediğim filmlerini izleyebilmek için fırsatın bu olduğunu düşündüm. Amerikan sinemasının o büyülü ve dev bütçeli yapımları arasında kendi tarzını ortaya koyarak sıyrılmış ve tarzını da izleyicilere kabul ettirmiş, Amerikan bağımsız sinemasının en iyi isimlerinden birisidir kendisi.

Yönetmen en çok yazdığı diyaloglar ile ön plana çıkıyor. Dana önceden de izledim Before Üçlemesi zaten bunun en büyük örneği. Ki bu üçleme bu türde izlediğim en iyi filmler ve izlediğim en iyi üçlemelerden biridir. Özellikle de Before Sunset'i ayrı bir severim. Bence bu filmler fikir olarak da çok iyi. Ayrıca deneysel sinema örneği olarak kabul edebileceğim(bence) filmlerini de izledim ve her biri gayet de başarılı. Slacker, Walking Life ve Boyhood gibi. Farklı şeyler denemeyi sevdiği zaten sinematografisinden de belli oluyor.

Öncelikle izleyebildiğim ilk filmi olan 1991 yapımı Slacker izle başladım. Slacker'ı izlerken bir mutluluk için girdim. Çünkü daha önce bu filmden haberim dahi yokken böyle bir film çektiğimi hayal etmiştim. Net bir konusu olmayan ve kameranın çektiği kişi ve o kişiyle karşılaşan başka biriyle kameranın devam etmesi fikri. Bu fikrin daha önceden çekilmiş olması ve özellikle de Richard Linklater tarafından çekilmiş olması çok hoşuma gitti.

Daha sonra ise 70'li yılların lise hayatını anlatan Dazed and Confused ile devam ettim. Bu film ve Everybody Wants Some!! ile dönem filmlerindeki başarısını da bizlere göstermiş oldu. Dönemin şartlarını yansıtma konusunda kesinlikle çok iyi. Özellikle Dazed and Confused'ı izlediğim en başarılı gençlik filmlerinden biri olarak hafızamın bir köşesine attım. Yine bir lise hikayesi olarak bakarsak da The School Of Rock da türü için gayet iyi bir film.

Gelelim Before Üçlemesine. Benim için Richard Linklater demek Before Üçlemesi demek. O derece seviyorum bu filmleri. Özellikle de ikinci filmi. Diyaloglar mükemmel ve zekice yazılmış. Sadece yürüyüp sohbet eden iki insandan çok daha fazlası bana göre bu filmler. Suratımda hep bir gülümseme ile izletti kendi. İnsanda aşık olma duygusunu üst seviyeye çıkartıyor. Geçenlerde seriye 4. film çekme düşüncelerinin olduğunu duydum. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. O kadar çok seviyorum ki, bunun bozulacak olma ihtimali bile korkutuyor beni. Julie Delpy'in yaşlanmış olma ihtimali de beni derinden üzün şeylerden biri. Ama yine de izlemek istiyorum.

Son olarak da bahsetmek istediğim filmi Boyhood. Çekimleri aynı oyuncularla 12 yılda tamamlanan çok iyi bir film. Anne ve babası boşanmış olan bir çocuğun hayatının 12 yıllık evresine tanık oluyoruz. Film ilerledikçe çocuk daha da büyüyor. O büyüdükçe daha da olgunlaşıyor. Herkesin çekmeye cesaret edebileceği bir film değil bana göre. Ve kesinlikle kurgu olarak hiçbir şekilde bir bozukluk hissetmiyorsunuz olay akışında. Yönetmenin ne kadar iyi olduğunun başka bir kanıtıdır bana göre bu film.

Richard Linklater'ın gelecek filmlerini fazlasıyla merak ediyorum şimdide.

Müzeleri Keşfediyorum #1

Bir boş zamanımda İstanbul'daki müzeleri gezmeyi kafama koymamla yola çıktım. İstanbul'daki müzeleri, en azından müze kart geçen müzeleri, gezdiğim bir maraton yaptım. Fakat ne yazık ki müzelerin çoğu restorasyon halindeydi. Büyük Saray Mozaikleri Müzesi ve Türk İslam Eserleri Müzesi dışındaki tüm müzelerde bir şekilde bir çalışma vardı. Hatta bazılarına hiç giremedim bile. Ama yorucu da olsa benim için gayet güzel bir yolculuk oldu. İstanbul'da bazı yerleri keşfetmemi de sağladı ayrıca.

1. Gün: İlk olarak Türk İslam Eserleri Müzesi'ne gittim. Burada özellikle İbrahim Paşa'yı ve dönemini, yaşadıklarını  hayal etmek güzeldi. Terasından hipodromu izleyişini hayal ettim. Buradan çıkıp Ayasofya Müzesi'ne gittim. Ayasofya'nın farklı bir havası var ve bunu çok seviyorum. İçinde restorasyon olduğu bir bölümüne erişim olmasa da ihtişamından bir şey kaybetmemişti. Oradan çıkıp Soğukçeşme Sokağı'na gittim. Daha sonra Gülhane Parkı'nda biraz zaman geçirip İstanbul Arkeoloji Müzesi'ne girdim. Buraya ilk girişim bu oldu. Fakat zamanım yetmediği için yarım bırakıp çıkmak zorunda kaldım.

2. Gün: İlk iş olarak direk yarım kalan İstanbul Arkeoloji Müzesi'ne gittim. Açık olan her yeri gezdim böylelikle. Bizden en az bin yıl önce bu topraklardan yaşayan insanların nerelerde neler yaptığını görmek, onları hissetmek gerçekten de insanı o anlara götürüyor. O heykellerin ihtişamına kapılıyor insan. Buradan çıkıp Topkapı Sarayı'na gittim. Topkapı Sarayı'nda en sevdiğim bölümler olan hazine odası, silah bölümü ve kıyafetlerin bulunduğu bölüm restorasyondaydı. Kıyafetleri ben bulamadım ya da. Fakat yine de Topkapı Sarayı beni her zaman olduğu gibi fazlasıyla etkilemeyi başardı. Daha sonra Büyük Saray Mozaikleri Müzesi'ne gittim. Buraya gitme gibi bir planım yoktu, çünkü varlığından haberim yoktu. Herhalde İstanbul'un en az bilinen yerlerinden biridir Kariye Müzesi'yle birlikte. Ki burası Sultan Ahmet Camii'nin hemen altında. Tam bir saklı hazine. Büyük Saray'ın ihtişamı hakkında bize bilgiler sunuyor. Daha sonra buradan çıkıp arka sokaklardan biraz dolaşıp günü sonlandırdım.

3. Gün: Güne Topkapı'da başladım. Sur boyunca yürüyüp sulara çıkabileceğim bir yer aradım. Aslında buldum da, ama tek başıma olduğum için cesaret edemedim açıkçası. Burada yürürken ilk olarak karşıma Mihrimah Sultan Camii çıktı. Kesinlikle hayran kaldım. Mükemmel bir eser. Farklı bir yapısı, farklı bir hissi vardı. Buradan çıkıp yürümeye devam ettim ve Tekfur Sarayı'na geldim. Ne yazık ki restorasyon sebebiyle içine girilmiyordu. Fakat çevresinde olmak bile güzeldi. Sonra Kariye Müzesi'ne gittim. Çok güzel bir şeyle karşılaşacağımı biliyordum fakat Kariye Müzesi çok daha fazlaydı. Hatta büyük kısmı restorasyonda olduğu için kapalı olmasına rağmen bu seviyede etkilendim. Tamamı açık olsaydı neler olacaktı kim bilir. Ayrıca çevresinde bulunan binalar da ortamı daha da güzelleştirmiş durumda. Buradan da ayrılıp yürüyerek Anemas Zindanları'na gittim. Restorasyon sebebiyle kapalıydı sanırım. Çevresinde yarım saat dolaşmama rağmen kapısını dahi bulamadım. Daha sonra pes edip sahilden Haliç'e doğru yürüyüp günü sonlandırdım.

Şimdi sırada ise özel müzelere gideceğim bir maraton var. Umarım en yakın zamanda bunu gerçekleştirebilirim.